To jest piękne i oczywiste, że wszyscy dorośli niepełnosprawni powinni się spotykać na zabawie. Razem. Ale jeżeli oczywiste, to można oczekiwać, że organizujący im życie dorośli tzw. normalni będą robić to samo. Bo przecież  na tym powinno polegać życie.  Wszyscy normalni w wielkich salach zabawowych. Tak to było za  dawnych czasów,  a wielkie bale można oglądać na starych kronikach filmowych. I komu to przeszkadzało?  W filmie Forest Gump można zobaczyć, jak w Ameryce dbano o niepełnosprawnych. Wszyscy mieli iść do takich samych szkół specjalnych i potem pracować przy produkcji opon. Forestowi się upiekło, bo mama widząc w nim oryginalność w oryginalny sposób załatwiła przepustkę do normalnej szkoły z dyrektorem. Dzisiaj aż do takich wyczynów nie trzeba się uciekać, ale tak naprawdę można zobaczyć ogromną wiarę w jeden jedyny system. Wszyscy mają robić to samo. Cóż dziwnego? Ameryka jest ciągle naszym marzeniem. Szkoda tylko, że nadganiamy marzenia z połowy lat 50-tych ubiegłego wieku.