Jestem bardzo zadowolony z tego, że mogę sam się sobą zajmować, pomagać innym, pracować, planować , co ugotować, odpoczywać , a nie robić tego, co każą inni. Chodzić na ustalone spotkania i robić z siebie duże dziecko. Jak chcę, jak chcemy, to się spotykamy, potrzebujemy do tego pomocy innych, ale to od nas zależy co chcemy. Taką deklarację złożył Darek, gdy jechaliśmy samochodem poprzestawiać meble w mieszkaniu chronionym. To jest ważne, bo nikt go nie uczy tego co i jak ma mówić. Mówi to co czuje. Ważne jest też to, by zapewnić mu oczekiwaną przestrzeń wolności. By nikt z mądrych i lepiej wiedzących nie wchodził z butami w jego życie. Pokusa urządzania świata innym przecież istnieje. Chodzi w niej o to, by świat urządzony odpowiadał wyobrażeniom urządzających. Bo wtedy łatwiej jest rządzić, a raczej dominować. W tym kontekście można spojrzeć na Adama, który pojawił się na warsztatach. Jego tata mówi, że Adam musi uczyć się życia, możliwej samodzielności. I chłopak naprawdę nie tylko stara się robić coś pożytecznego, ale pokazuje, że pracując dla innych, niekoniecznie trzeba być złym i naburmuszonym.