W czasie zakupów spotykam jedną z mam. Pytam, nieco żartobliwie, kiedy pozwoli posmakować synowi powiewu wolności? Mógłby zacząć  mieszkać  niezależnie.   Słyszę, że przecież  jego w domu i tak jest mało, więc  i tak chyba za dużo ma zajęć. W tle jakby oczekiwanie, że powinien sobie odpocząć. I tak robi co chce.  To znaczy, mama przygotowuje mu ubranie, jedzenie. Zarządza pieniędzmi. Gdyby chciał gdzieś wyjechać, ożenić się… Ale po co? Przecież ma wszystko. 50 – letni mężczyzna, który nie musi wiedzieć, czego mu się chce, bo to wiedzą inni, najbliżsi, kochający, wiedzący.  W naszym regionie trwa teraz batalia o stado krów. Mają żyć po swojemu, tłumaczą aktywiści. W naszym otoczeniu ludzie biorą wolne po to, by opiekować się psami. Nie biorą wolnego po to, by zajmować się ludźmi.  Można powiedzieć, że o zajmowania się ludźmi nie ma wolnego. Trzeba ich nieustannie prowadzić, a oni stopniowo coraz chętniej przyjmują proponowane im style życia. Mając przy tym poczucie wyboru i wolności. Jeżeli nie potrafią zajmować się sobą, swoją wolnością, to zajmują się wolnością innych. Zwierząt, bo przecież  nie zaprotestują. I niepełnosprawnych, bo także zbuntować się nie potrafią.