Gorzów tworzą ludzie

Spotkanie w maju

Już teraz zapraszamy na konferencję z okazji Dnia Godności Osób Niepełnosprawnych Intelektualnie. 14 maja w Bibliotece Wojewódzkiej w Gorzowie  podzielimy się naszymi doświadczeniami i zastanowimy się nad drogowskazami prowadzącymi w stronę  niezależnego życia naszych uczestników z warsztatów terapii i środowiskowych domów samopomocy. Chcemy pokazać nasz sposób myślenia i widzenia świata. Nie przedstawimy żadnych teorii, koncepcji, rozwiązań. Chcemy zainteresować tym, co robimy w naszej pracy z ludźmi.

 

Przyroda

Mimo kompletnych zawirowań w pogodzie, można dostrzec piękno natury. W lasach co prawda ciągle straszą tabliczki z zakazem wstępu, bo wycinka drzew, ale są miejsca zostawione przez ludzi w spokoju. Najczęściej słabo dostępne. Za to klimatyczne i plastyczne.

 

Na pokaz i naprawdę

Kalendarz i rzeczywistość  nie zawsze idą w parze.  Podobnie jak akcje zbierania śmieci przez wolontariuszy. Zapał i uznanie. Brak pytania o tych, którzy śmiecą. Wygląda to tak, że szukając okazji do akcyjnego działania, akceptujemy śmiecenie. Lub przyznajemy się, że ukaranie sprawców  wymagałoby zbyt wiele pracy.

Praca

Terapia niejedno ma imię. Okazuje się, że przygotowania do majowej konferencji są dobrą okazją do zaangażowania, a uczestnicy, którzy mają być przecież głównymi aktorami, z dużym zaangażowaniem wcielają się w nowe role.

 

Medale

Może nie są najważniejsze, ale dają radość. Maciek ćwiczy pływanie i bierze udział w zawodach. Opowiada o tym, chce  się podzielić tym, co robi, co osiągnął.

Taka relacja może jest nawet ważniejsza niż nagrody.

 

Spotkanie

Po raz kolejny w naszych stronach pojawił się podróżnik z Danii jadący bryczką zaprzężoną w kuce na południe. W ubiegłym roku wybrał się jesienią, co nie było najlepszym rozwiązaniem ze względu na śnieg i zimno. Teraz ma być lepiej. Wydaje się, że taka podróż jest klasycznym stosowaniem zasad stoickich filozofów – żyj w zgodzie z sobą i światem, przeżyj każdy dzień, jakby miał być ostatnim. Zwyczajne życie może mieć nadzwyczajne piękno.

 

Jazda, jazda

Nikt by pewnie nie pomyślał, że  Martin może zająć się Ulą, albo odwrotnie. I pewnie tak nie jest, ale potrafią siedzieć obok siebie przy konsoli. Na tapecie ciągle wyścigi samochodowe. Gdybyśmy chcieli zgodnie z oczekiwaniami różnych rozporządzeń ustalić plan zajęć i zmieścić w nim tych dwojga – nic by z tego nie wyszło. Sami potrafią odnaleźć siebie, czas i miejsce.

 

Łzy i łkanie

Na film  „Blisko” szedłem jak na ścięcie. Przeczuwałem emocjonalną orkę. Nie pomyliłem się. Ściśnięte gardło miałem niemal przez cały seans.  Wyszedłem z sali – jak większość widzów – roztrzęsiony. To słowa jednego z recenzentów. Chodzi o film ukazujący dziecięcą przyjaźń dwóch chłopców, która w miarę ich dorastania przestaje się podobać otoczeniu. Kolejne incydenty sprawiają, że w jednym z chłopców narasta lęk. Sprowadza życie do tuszowania “inności”.

A jakoś nie leją się nasze łzy, gdy dorośli ludzie niepełnosprawni są traktowani jak dzieci, gdy nie pozwala się im na samodzielność, gdy decyduje o całym życiu. Widać tu jest inna inność, która nie powala.