Jesteś tutaj:
To jeden z elementów naszej pracy, czyli wycieczki.
Tym razem był to wyjazd do Szczecina, a okazją była konferencja dotycząca różnorodności praktyki pracy z dorosłymi osobami niepełnosprawnymi. Wraz z naszymi uczestnikami pojechali także biorący udział w konferencji goście z Francji.
To był finałowy pokaz naszych uczestników w czasie międzynarodowej konferencji z okazji Dnia Godności. Byli goście, wykłady, filmy. I pewien rodzaj przesłania, że dorosłość i godność to nie kierowanie przez otoczenie marionetkami, tylko możliwość wyboru sposobu życia. Często przy wsparciu, ale bez ograniczania wolności. Takie spotkania są między innymi po to, by nie oglądać dosyć symbolicznych obrazków, gdy mama zabiera ze spotkania dorosłych synów, z których jeden pracuje, bo uznała, że czas iść do domu lub na działkę. I oni poszli za nią bez słowa protestu. Nie chodzi o to, by buntować się przeciwko bliskim, ale bliscy muszą zrozumieć, że ich dorosłe dzieci nie są rzeczami.
Nie wykłady, szkolenia, warsztaty czy wyjazdy studyjne. Prawdziwe życie uczy naprawdę. Kilka miesięcy temu trudno było sobie wyobrazić, by Adam i Dawid samodzielnie kładli płytki.
Po długim weekendzie nie było marazmu i czekania na kolejne leniuchowanie. Tym bardziej, że pogoda pozwala robić to, co wiele osób lubi najbardziej.
Praca w ogródkach, przy trawnikach, krzewach.
Realizujemy projekt Asystent osoby niepełnosprawnej. Założenia były takie, że wsparcie dostanie 60 osób. Przekraczamy znacznie tę liczbę i z pomocy asystentów może korzystać ponad 80 osób niepełnosprawnych. To wsparcie w czynnościach życia codziennego, pomoc w zakupach, spędzaniu czasu, wyjściach na miasto czy kontaktach z instytucjami.
Już teraz zapraszamy na konferencję z okazji Dnia Godności Osób Niepełnosprawnych Intelektualnie. 14 maja w Bibliotece Wojewódzkiej w Gorzowie podzielimy się naszymi doświadczeniami i zastanowimy się nad drogowskazami prowadzącymi w stronę niezależnego życia naszych uczestników z warsztatów terapii i środowiskowych domów samopomocy. Chcemy pokazać nasz sposób myślenia i widzenia świata. Nie przedstawimy żadnych teorii, koncepcji, rozwiązań. Chcemy zainteresować tym, co robimy w naszej pracy z ludźmi.
Mimo kompletnych zawirowań w pogodzie, można dostrzec piękno natury. W lasach co prawda ciągle straszą tabliczki z zakazem wstępu, bo wycinka drzew, ale są miejsca zostawione przez ludzi w spokoju. Najczęściej słabo dostępne. Za to klimatyczne i plastyczne.
Kalendarz i rzeczywistość nie zawsze idą w parze. Podobnie jak akcje zbierania śmieci przez wolontariuszy. Zapał i uznanie. Brak pytania o tych, którzy śmiecą. Wygląda to tak, że szukając okazji do akcyjnego działania, akceptujemy śmiecenie. Lub przyznajemy się, że ukaranie sprawców wymagałoby zbyt wiele pracy.
